-
1 ustąpić
глаг.• покоряться• сдавать• сдать• уступать• уступить* * *ustąpi|ćсов. 1. уступить;nie \ustąpić ani kroku не уступить ни шагу, не отступить ни на шаг;
2. уйти; отстраниться, устраниться (от должности, дел etc.);\ustąpić ze stanowiska уйти с поста; rząd \ustąpićł правительство ушло в отставку;
3. прекратиться, пройти;ból \ustąpićł боль прошла; deszcz \ustąpićł дождь кончился (перестал);
4. поддаться, уступить напору;drzwi w końcu \ustąpićły дверь в конце концов поддалась
* * *сов.1) уступи́тьnie ustąpić ani kroku — не уступи́ть ни ша́гу, не отступи́ть ни на шаг
2) уйти́; отстрани́ться, устрани́ться (от должности, дел и т. п.)ustąpić ze stanowiska — уйти́ с поста́
rząd ustąpił — прави́тельство ушло́ в отста́вку
3) прекрати́ться, пройти́ból ustąpił — боль прошла́
deszcz ustąpił — дождь ко́нчился (переста́л)
4) подда́ться, уступи́ть напо́руdrzwi w końcu ustąpiły — дверь в конце́ концо́в поддала́сь
См. также в других словарях:
rząd — I m IV, D. rzędu, Ms. rzędzie; lm M. rzędy 1. «pewna liczba ludzi, przedmiotów itp. stojących, umieszczonych jeden za drugim lub jeden obok drugiego; szereg» Długi, równy rząd czegoś. Pierwszy, środkowy, ostatni rząd krzeseł. Rzędy porzeczek,… … Słownik języka polskiego
ustąpić — dk VIa, ustąpićpię, ustąpićpisz, ustąp, ustąpićpił ustępować ndk IV, ustąpićpuję, ustąpićpujesz, ustąpićpuj, ustąpićował 1. «opuścić jakieś miejsce, cofając się przed kimś, przed czymś, usunąć się dając miejsce, wolną drogę komuś, czemuś; odejść … Słownik języka polskiego
